Gent is al enkele weken in de ban van voetbal en dat is in De Ooievaar van de Meibloem niet anders. Het kunstgras blijkt voetballertjes van de heel ruime buurt aan te trekken, en dat verzoenen met de rest van het leven op straat blijkt niet altijd evident. Vorige week stelden de voetballers zelf hun eigen regels op, daarbij geholpen door buurvrouw Sofie.
Het Lot. Net als de laatste afspraak genoteerd wordt, sneuvelt er een raam. Iedereen geschrokken, niet in het minst de voetballers zelf — die hopen dat wij, leefstraatbewoners, toch wel verzekerd zijn voor dit accident. De leefstraat is immers ons initiatief.
Wat volgt is een lang verhaal van voetballers en hun ouders thuis opzoeken en in gesprek gaan. Gesprekken die heel erg van elkaar verschillen in verloop, meningen, kijk op de realiteit en op maatschappij, kijk op verantwoordelijkheden en op het begeleiden van jongeren op straat. In elk gesprek zit een waarheid.
We slaagden er in om enkele waarheden met elkaar te verzoenen en zo werd het raam uiteindelijk vergoed door de inspanningen van 5 voetballers en hun gezin. De leefstraat legde het zesde deel bij en plaatste het raam.
De weken die volgden waren evenwicht zoeken: de jongens droegen duidelijk mee verantwoordelijkheid om de regels te laten naleven door iedereen. Ze herinnerden elkaar er aan, ze namen nieuwkomers mee in de afspraken. En toch vroeg het van de straatbewoners een voortdurende inspanning om hen hierin te helpen en consequent aan de afspraken te doen herinneren.
De geschonken mousse ballen verdwenen even snel als ze gekomen waren. Een ‘ontleningssysteem’ werd ingevoerd: je kan je schoenen of een lederen bal inruilen voor een mousse bal bij de leefstraattrekkers.
En dan, op zondag nummer vier, barstte de bom. De groep voetballers in de leefstraat bleef groeien. Het werden er steeds meer, ze werden steeds ouder. Er volgde een moeilijk moment waarop we de jongeren onder lichte dwang moesten overtuigden de straat te verlaten.
Dat viel ons zwaar. De jongens hielden zich immers ondertussen vrij goed aan de voetbalafspraken. Zij waren met ons blijven praten, waren ons tegemoet gekomen. Dat het niet lukte, was lastig om toe te geven. En dan dat vertrouwen dat ze ons gegeven hadden, en dat nu onder druk kwam.
En dus gingen we op zoek naar een oplossing.
De buurt blijkt volgens de jongens wel voetbalveldjes te hebben, maar nergens is een goed veld. De BrugsePoorters droomden van een stukje kunstgras, zodat ze kunnen voetballen op de plaatsen die daarvoor bestemd en geschikt zijn.
We stuurden vanuit de leefstraat een mail naar de stad, om hun verzuchtingen tot daar te krijgen. De Stad kon ons alvast zeggen dat nog in 2016 een voetbalkooi met kunstgras zou aangelegd worden in de Groene Vallei.
Toen we met een groot hart dit plan bekend maakten bij ‘onze’ voetballers, bleek des te meer dat bevraging van de kinderen zelf belangrijk is. Het vooruitzicht van kunstgras in de Groene Vallei werd immers maar lauw onthaald. Voor de kinderen uit de Brugse Poort net iets te ver, net niet genoeg in de eigen buurt.
Het Boerderijpark was volgens hen de plek die aangepakt moet worden.
We waren het onszelf en de jongens verplicht om de never ending story van klagen en berispen opnieuw om te buigen in een positief verhaal. En hoe kan je dat beter doen dan tegemoet komen aan ieders behoefte?
Samen met het Lab van Troje gingen we de gesprekken aan met de Stad en de bevoegde dienst voor de speelpleinen in Gent. We zorgden er voor dat het verhaal van de voetballers niet langer een ver van mijn bed show was voor hen. Uiteindelijk leverde ons dat een officiële toestemming op om grasmatten in het Boerderijpark te leggen. Het Lab van Troje leverde de grasmatten, de leefstraatbewoners het materiaal en de mankracht werd geleverd door … de hele buurt!
Vandaag zijn we allemaal trots. Wij van De Ooievaar van De Meibloem omdat we een oplossing vonden en bewezen dat buurten gemaakt kunnen worden door buren. De jongens omdat ze zelf een eigen plek hebben gemaakt, en daar mee voor gezorgd hebben.
Het Boerderijpark is nu de voetbalhotspot van De Brugse Poort. Wij hopen dat we samen kunnen blijven nadenken over hoe de ruimte in deze dichtbevolkte wijk naar de noden van de bewoners kan ingericht worden.
Bron: www.deooievaarvandemeibloem.be